Wojewódzkie Centrum Zarządzania Kryzysowego

Na terenie woj. świętokrzyskiego stwierdzono kilka przypadków występowania groźnego chwastu - barszczu Sosnowskiego. Jest to roślina dwuletnia, która w pierwszym roku wytwarza rozetę liści (duże, pierzastodzielne), a w drugim wytwarza pędy nasienne (baldachy). W polskich warunkach roślina ta może wyrastać do wysokości 3,5 - 4 metrów. Roślina ta często występuje na terenach wilgotnych w pobliżu cieków wodnych, kanałów i rowów. Włoski znajdujące się na liściach i łodygach barszczu Sosnowskiego wydzielają substancję parzącą. Parzące działanie tego związku nasila się podczas słonecznej pogody i wysokiej temperatury oraz dużej wilgotności powietrza. Kontakt z tymi roślinami powoduje zapalenie skóry, powstawanie pęcherzy, nie gojące się rany i długo nie zanikające blizny oraz zapalenie spojówek. Roztarte liście lub łodyga mają charakterystyczny zapach kumaryny. 

Metody zwalczania
Najbardziej powszechną i skuteczną metodą zwalczania barszczu Sosnowskiego jest jego wykaszanie, około 2 do 4 razy w sezonie. Całkowite wyeliminowanie roślin polega na ich „zmęczeniu”, czyli bardzo częstym koszeniu. Można też wykorzystać do zwalczania metodę chemiczną. Do zwalczania zbędnej roślinności zalecane są herbicydy zawierające glifosat np. Roundup 360 SL W miejscach, gdzie doszło do rozsiania nasion barszczu, walkę należy zaplanować na 3-4 lata (zgodnie z żywotnością nasion).

Uwaga!
Wszystkie osoby biorące udział w zwalczaniu barszczu Sosnowskiego bez względu na stosowaną metodę i wykonywaną pracę, muszą być dokładnie poinformowane o szkodliwości oraz toksycznych i parzących właściwościach tej rośliny, ponadto musza być wyposażone w odpowiednie ubrania ochronne.

W załączeniu:

Wytyczne dotyczące zwalczania barszczu Sosnowskiego (Heracleum sosnowskyi) i barszczu Mantegazziego (Heracleum mantegazzianum) na terenie Polski  Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska.